غزل شماره 125 دیوان حافظ، شاهد آن نيست که مويي و مياني دارد + با تعبیر فال
شاهد آن نيست که مويي و مياني دارد
بنده طلعت آن باش که آني دارد
شيوه حور و پري گر چه لطيف است ولي
خوبي آن است و لطافت که فلاني دارد
چشمه چشم مرا اي گل خندان درياب
که به اميد تو خوش آب رواني دارد
گوي خوبي که برد از تو که خورشيد آن جا
نه سواريست که در دست عناني دارد
دل نشان شد سخنم تا تو قبولش کردي
آري آري سخن عشق نشاني دارد
خم ابروي تو در صنعت تيراندازي
برده از دست هر آن کس که کماني دارد
در ره عشق نشد کس به يقين محرم راز
هر کسي بر حسب فکر گماني دارد
با خرابات نشينان ز کرامات ملاف
هر سخن وقتي و هر نکته مکاني دارد
مرغ زيرک نزند در چمنش پرده سراي
هر بهاري که به دنباله خزاني دارد
مدعي گو لغز و نکته به حافظ مفروش
کلک ما نيز زباني و بياني دارد
تعبیر غزل شماره 125 دیوان حافظ ، شاهد آن نيست که مويي و مياني دارد
این پیام به شما هشدار می‌دهد که در انتخاب کلمات و رفتارهای خود دقت بیشتری داشته باشید، چرا که گاهی صحبت کردن بدون فکر می‌تواند به ضرر شما تمام شود. همچنین، تاکید می‌کند که نباید تنها به ظاهر افراد توجه کنید، زیرا ظاهر زیبا همیشه نشانه شخصیت یا اخلاق خوب نیست. آنچه که اهمیت دارد، اخلاق، نیت پاک و قلب پاک افراد است. باید به درون افراد نگاه کنید و از داوری بر اساس ظاهر خودداری کنید.
